Nieuw-zeeland!

Eindelijk, we zijn er. Met enige vertraging van zo'n 3 uur, maar dat mag geen naam hebben op een reis van 34 uur. Je stelt je erop in maar het is toch anders dan je dacht. Met een zere rug of stijve benen raad ik deze reis niemand aan. Je wilt wel lopen af en toe, maar dan ligt je buurvrouw net te slapen en die wil je niet storen. Dan maar weer een filmpje. Genoeg keuze, wel in het Engels. Ondertiteling zou geen luxe zijn met het motorgeluid op de achtergrond. Gone with the wind, waar mijn moeder vroeger zo wild van was, is goed te volgen zonder tekst. De gezichten spreken boekdelen. Met de taxi naar ons B en B, een prachtig huisje in de tuin: een kopie van vakantiehuisje de Hazeldonk: in de tuin bij mensen die er alles voor doen om het naar je zin te maken. De zoon van de vroegere Franse ambassadeur in Nederland maakt er werk van. Je overal heenbrengen is geen probleem. Gisteravond werden we naar het " one tree- hill" gebracht: veel groen met schapen en koeien midden in de stad. Prschtige grote oude bomen waar we niet alle namen van kennen. Een flinke berg waarvandaan je een mooi uitzicht over alle delen van de stad hebt. Een flinke wandeling terug naar het huisje waar in de buurt een soort van winkelcentrum is: toch een beetje vergane glorie: van binnen ziet het er goed uit maar de buitenkanten van die winkels en restaurantjes zou de toets van onze keuringsdienst niet doorstaan. In de buurt van het B en B vind je veel van dit soort cottages, Engelse stijl houten huizen; de oudste buurt van Auckland. De rest van Auckland zien we niet: we hebben afgesproken vandaag bij tante Fien langs te gaan in Te Kuwhata.